1. محیط کشت را آماده کنید: با تهیه محیط کشت که مواد مغذی لازم برای رشد باکتری ها را فراهم می کند، شروع کنید. ترکیب محیط به نیازهای خاص باکتری مورد مطالعه بستگی دارد.
2. تلقیح کشت: مقدار کمی از کشت باکتری را با استفاده از یک حلقه یا پیپت استریل به محیط آماده شده منتقل کنید. اطمینان حاصل کنید که تلقیح به صورت آسپتیک انجام شود تا از آلودگی جلوگیری شود.
3. انکوبه کردن کشت: کشت تلقیح شده را در یک دستگاه جوجه کشی در دمای مطلوب برای رشد باکتری قرار دهید. دما ممکن است بسته به نوع باکتری مورد مطالعه متفاوت باشد.
4. نظارت بر رشد: به طور منظم کشت را برای علائم رشد باکتری بررسی کنید. رشد را می توان به صورت کدورت (کدری) در کشت های مایع یا به صورت کلنی روی صفحات جامد آگار مشاهده کرد.
5. اندازه گیری تراکم نوری: یکی از روش های رایج برای اندازه گیری رشد باکتری، تعیین چگالی نوری (OD) کشت با استفاده از اسپکتروفتومتر است. OD در یک طول موج خاص، معمولاً 600 نانومتر اندازه‌گیری می‌شود و با تراکم سلول‌های باکتریایی ارتباط دارد.
6. شمارش واحدهای تشکیل دهنده کلونی (CFUs): برای باکتری هایی که در محیط جامد رشد می کنند، واحدهای تشکیل دهنده کلنی (CFU) را می توان برای تخمین اندازه جمعیت باکتری شمارش کرد. رقت های کشت بر روی پلیت های آگار قرار می گیرند و پس از انکوباسیون، کلنی های فردی شمارش می شوند.
7. محاسبه نرخ رشد: برای ارزیابی نرخ رشد باکتری، از اندازه گیری های انجام شده در مقاطع زمانی مختلف می توان برای محاسبه زمان تولید یا دو برابر شدن باکتری استفاده کرد. این بینشی در مورد قابلیت های تولیدمثلی آنها ارائه می دهد.

20 نکته برای اندازه گیری رشد باکتری:

1. از تکنیک های استریل در طول آزمایش برای جلوگیری از آلودگی استفاده کنید.
2. برای به حداقل رساندن خطرات، از نگهداری و دفع مناسب کشت های باکتریایی اطمینان حاصل کنید.
3. دستورالعمل‌های ایمنی را دنبال کنید و از تجهیزات حفاظت فردی مناسب استفاده کنید.
4. سوابق دقیق شرایط آزمایشی و مشاهدات را نگه دارید.
5. برای اطمینان از اندازه‌گیری‌های دقیق OD، اسپکتروفتومتر را به طور منظم کالیبره کنید.
6. از کنترل های مناسب برای در نظر گرفتن رشد یا آلودگی پس زمینه استفاده کنید.
7. اندازه مایه تلقیح را برای حفظ ثبات در آزمایشات استاندارد کنید.
8. شرایط جوجه کشی (دما، pH، هوادهی) را برای باکتری خاص بهینه کنید.
9. استفاده از محیط های انتخابی را برای جداسازی سویه های باکتریایی خاص از کشت های مخلوط در نظر بگیرید.
10. در صورت لزوم از آنتی بیوتیک های مناسب برای جلوگیری از رشد باکتری های ناخواسته استفاده کنید.
11. دقت و دقت روش‌های شمارش CFU را تأیید کنید.
12. از پخش یکنواخت رقت های باکتریایی روی صفحات آگار برای جلوگیری از کلوخه شدن اطمینان حاصل کنید.
13. صفحات آگار را وارونه جوجه کشی کنید تا از ریزش تراکم روی کلنی ها جلوگیری کنید.
14. از ذره بین یا شمارنده کلنی برای شمارش دقیق CFU استفاده کنید.
15. برای اطمینان از تکرارپذیری، اندازه‌گیری‌ها و آزمایش‌ها را تکرار کنید.
16. انجام تجزیه و تحلیل آماری بر روی داده ها برای تعیین تفاوت های قابل توجه.
17. استفاده از سیستم‌های خودکار برای اندازه‌گیری رشد باکتری‌ها را در نظر بگیرید.
18. هرگونه انحراف از پروتکل های استاندارد یا مشاهدات غیرمنتظره را ثبت کنید.
19. یک دفترچه یادداشت آزمایشگاهی منظم برای مرجع آسان و تکرار در آینده نگهداری کنید.
20. با تحقیقات و روش‌های فعلی در اندازه‌گیری رشد باکتری‌ها به‌روز باشید.